Specifično usmeren i strpljiv razgovor sa pacijentom vođen od strane iskusnog i stručnog osoblja je, pored savremene opreme za dijagnostiku, uslov za kvalitetan i potpun pulmološki pregled. Analiziranje subjektivnih tegoba pacijenta, kao što su gušenje, kašalj, brzo zamaranje, “sviranje u grudima”, osobito posle boravka u prirodi, uz kijavicu, potom bol u grudima i drugo, koji su vezani za pojedine organe i organske sisteme, kao i njihove povezanosti sa raznim aktivnostima i uticajima, su veoma bitni za postavljanje korektne dijagnoze i određivanje adekvatne terapije.

Nakon sagledavanja i analize pacijentovih tegoba vrši se fizički pregled kojim se pregledaju vidljive spoljne promene na telu, i uz eventualnu palpatornu proveru uočenih izmena, vrši se auskultatorni pregled pluća i rada srca, kao i merenje krvnog pritiska. Uz sagledavanje pacijentovih tegoba i nalaza dobijenih fizičkim pregledom, pravi se, ukoliko se za tim ukaže potreba, radiogram grudnog koša, a potom određuju i eventualni dopunski pregledi (laboratorijski nalazi, plućna funkcija, kao i alergološka obrada).

Nakon kompletiranja svih urađenih nalaza i pregleda i postavljanja dijagnoze, određuje se i savetuje dalja potreba za invazivnim dijagnostičkim i terapijskim postupcima. Alergološka obrada je značajna jer ukazuje na potencijalne faktore koji mogu ugroziti već nastalu osnovnu bolest (astmu, bronhitis), ali i ukazati na potencijalne “alergičare” koji ukoliko ne prepoznaju potencijalnog “neprijatelja” u spoljašnjoj sredini mogu oboleti, i tada “kreće” bolest koja je široko zastupljena na ovim terenima i uzima svoj danak u kvalitetu života, utiče na populaciju radno aktivnih osoba i vodi ih neminovno u invalidnost.

Spirometrija (znači “mjerenje daha”) i najčešća je metoda za mjerenje plućne funkcije. Koristi se za mjerenje plućnog volumena i brzine protoka zraka prilikom udaha i izdaha. Spirometrija je izuzetno vrijedna i nezamjenjiva metoda prilikom otkrivanja i procjene stanja osoba sa astmom, alergijama… Koristi se i kao sudska metoda procjene oštećenja pluća prilikom automobilskih nesreća, ozljeda na radu i slično. Spirometrija predstavlja statičko ispitivanje funkcije pluća čije vrijednosti zavise od polažaja tokom snimanja, dobi i pola ispitanika. Njom se određuju plućni kapacitet i volumen.

Aparati kojima se danas koristimo za izvođenje spirometrije toliko su jednostavni da je dovoljno upisati podatke o pacijentu, pacijent maksimalno udahne vazduh iz okoline, a zatim najbrže što može i do kraja izdahne iz pluća u aparat. Nakon toga aparat sam računa sve ostale potrebne volumene i kapacitete. Pritom je važna saradnja pacijenta i pravilna tehnika. Radi tačnosti, najvažnije je da se kod spirometrije ne diše na nos i da se vazduh u celosti izdahne iz pluća. Radi veće tačnosti, testiranje se izvodi tri puta za redom.

Spirometrija može neposredno da ukaže na dijagnozu kada su u pitanju bolesti gde dominiraju poremećaji funkcije. Bitna je u proceni podobnosti bolesnika da se podvrgne agresivnim dijagnostičkim i terapijskim postupcima, praćenju toka bolesti, evaluaciji učinka lečenja i proceni radne sposobnosti ispitanika. Koriste se u dijagnostici bolesti drugih organa, koje mogu da utiču na disanje.

Inhalacije su tečni ili čvrsti lekoviti preparati koji se unose u disajne puteve u obliku pare, aerosola ili praškova. Namenjeni su za ispoljavanje lokalnog (terapija respiratornog trakta, uključujući i donje delove) ili sistemskog dejstva (velika i dobra resorptivna površina i prokrvljenost, brz efekt leka). U obliku inhalacija se mogu primenjivati i gasovi, na primer anestetički gasovi, pomoću aparature za inhalacionu anesteziju.